به گزارش ایسنا، اخترشناسان با بررسی روشنایی ابرنواخترهای دوردست متوجه تسریع گسترش در کائنات شدند. این پدیده به نیروی دافعه مرتبط با انرژی تاریک نسبت داده شد که به نظر می‌رسد سه چهارم از کیهان را شکل داده است.

محققان بدلیل این کشف موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیک ۲۰۱۱ شدند، اما وجود انرژی تاریک همچنان محل بحث و اختلاف‌نظر دانشمندان قرار دارد.

قوی‌ترین شواهد وجود انرژی تاریک در اثر یکپارچه زاکس – ولف آمده است. در سال ۱۹۶۷ میلادی «راینر زاکس» و «آرتور ولف» پیش‌بینی کردند که تابش پس‌زمینه مایکروویو کیهانی (یا تابش حرارت باقی مانده از انفجار بزرگ) در زمان عبور از میدان‌های گرانشی ماده کمی آبی‌تر می‌شود که از این اثر بعنوان «انتقال به سرخ گرانشی» (gravitational redshift) نام برده می‌شود.

این اثر نخستین بار در سال ۲۰۰۳ شناسایی شد و به سندی برای اثبات وجود انرژی تاریک تبدیل شد، اما بدلیل ضعف داده‌ها و احتمال بوجود آمدن در اثر منابع دیگر مانند گرد و غبار کهکشان راه شیری، مورد تأیید قرار نگرفت.

محققان دانشگاه پورتموث و دانشگاه مونیخ با بررسی مجدد داده‌های این سند، مدعی اثبات وجود انرژی تاریک شده‌اند.

پروفسور «باب نیکول» از محققان دانشگاه پورتموث تأکید می‌کند: انرژی تاریک یکی از اسرار علمی تاریخ است و بسیاری از دانشمندان درخصوص وجود آن تردید دارند، اما تحقیقات ما نشان می‌دهد که به احتمال بسیار زیاد، انرژی تاریک در کائنات وجود دارد.

در مطالعه جدید، محققان تمامی مباحث بر ضد اثر یکپارچه زاکس – ولف را مورد ارزیابی مجدد قرار داده و در کنار آن نقشه کیهانی را توسعه داده‌اند؛ نتایج بدست آمده نشان می‌دهد که با احتمال ۹۹٫۹۹۶ درصد، انرژی تاریک مسئول بخش‌های داغ‌تر از نقشه‌های تابش پس زمینه مایکروویو کیهانی است.

به گفته «توماسو گیانانتونیو» نویسنده این تحقیق، نتایج این مطالعه تغییرات احتمالی را در نظریه نسبیت عام انیشتین مطرح می‌کند.